Tag: geloofsopvoeding

Geplaatst op door — Geef een reactie

Deinen

Weleens van trekpotjes gehoord? Met de kinderen doe ik soms een spelletje over dit soort woorden: ze hebben twee heel verschillende betekenissen. Homoniemen dus. ‘Bank’ is bijvoorbeeld een trekpotje. En ‘pad’.

Inmiddels heb ik een nieuw trekpotje ontdekt. Een woord dat zowel in de baby- als in de puberfase erg belangrijk is. En dat in huize Schouten in beide betekenissen aanwezig is, momenteel.

BOX.

We zijn op vakantie in Frankrijk en ik sta in het sanitairgebouw onder de douche. Mijn puberzoons nemen eveneens een douche in hetzelfde gebouw, dat geen gescheiden dames- en herenafdeling heeft. Ik geniet van een momentje voor mezelf en dan gebeurt het… ‘Hé, heb jij je box mee?’ De muziek gaat aan. De muziek gaat harder. En in no time hoor ik mijn zoons mee galmen. Van hun kinderstemmetjes is niet veel meer over. Hard, laag en eentonig schreeuwen ze hun favoriete nummers mee. Ik sta in tweestrijd. Laat ik hen lekker hun gang gaan? Ga ik hen vanuit mijn douchehokje tot stilte manen? Ik besluit het even op zijn beloop te laten. In ‘stilte’ lig ik dubbel. En voor ik het weet dein ik mee op de maat van de muziek.

Ik realiseer me dat het opvoeden van pubers vaak om ‘deinen’ vraagt; de ontspanning bewaren, dan eens meebewegen, dan weer wat tegengas geven.

Dan vind ik het genoeg. ‘Jongens, klaar nu.’ De zoon met de box komt tot dezelfde conclusie. Het is stil. Ik dank God voor de levenslust van deze jongens. En ik bid om wijsheid voor de momenten waarop de deining te sterk wordt voor mij.

Adriëlle Schouten, oprichtster van Zing in de Kring.
Moeder van vier levenslustige zoons (Joël (14), Micha (12), Jefta (10) en Gideon (7)) en een prachtige dochter (Hadassa (0)).
Achtergrond als juf en orthopedagoog. Schrijft Bijbelse liedjes voor jonge kinderen en verlangt ernaar om kinderen door muziek en spel Gods liefde te laten ervaren.

Samen op ontdekkingsreis

Wil je meer leren over hoe je met je kind samen God ontdekken? Lees dan hét christelijk opvoedboek voor jonge ouders: “samen op ontdekkingsreis”.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Het lied na het eten

Een van de gezinstradities die mijn man en ik ontwikkelden toen we net getrouwd waren, was het zingen van een lied na het avondeten. Toen de kinderen kwamen, werd dat vaak een kinderlied. We hebben een periode gehad dat de instrumentjes dagelijks uit de kast gehaald werden. ‘God kent jou’, ‘Who’s the King of the jungle’, ‘Ben je groot of ben je klein’; dagelijks schalden de favoriete liedjes van onze kinderen door de woonkamer. Ons gezin breidde zich uit en op een gegeven moment werd er een parade gelopen door de kamer. Het getrommel en gefluit was daarbij oorverdovend. We zijn toen weer teruggegaan naar het zingen en musiceren aan tafel. Naarmate de kids ouder werden, nam het enthousiasme voor het zingen bij hen af. Het bidden voor het eten deden we om beurten, en wie had gebeden mocht ook een liedje kiezen. Bepaalde titels kwamen toen erg vaak voorbij, want die liedjes waren kort en dus snel klaar. Dat werd wat eentonig…

Op een dag verzon een van onze zoons een oplossing. Hij bedacht zelf een lied, dat nog korter was dan alle korte liedjes die we tot dan toe kenden. Het gaat zo: een van de boys roept: ‘Jezus is onze Redder!’ en iedereen stemt in met het zingen van: ‘Amen, amen.’

Je kunt je voorstellen dat ik even moest slikken. Ik hou zo van zingen. Daar ging onze mooie traditie waarbij het hele christelijke repertoire de revue passeerde in een paar jaar tijd. Maar anderzijds: wat een belijdenis uit de mond van onze kinderen! En die schalt door ons huis, maar ook door onze tuin en over de camping. Ik ben dankbaar als ik me dat realiseer.

En toch… er is hoop voor ons lied-na-het-avondeten. Onze dochter van 1 is dol op zingen. Als we een lied inzetten, begint ze te lachen en te klappen. Dat stimuleert haar broers weer om hun beste beentje voor te zetten. En zo houdt onze gezinstraditie stand.

– Adriëlle

check de peuterliedjes die Adriëlle schreef op Spotify

Adriëlle Schouten, oprichtster van Zing in de Kring.
Moeder van vier levenslustige zoons (Joël (14), Micha (12), Jefta (10) en Gideon (7)) en een prachtige dochter (Hadassa (0)).
Achtergrond als juf en orthopedagoog. Schrijft Bijbelse liedjes voor jonge kinderen en verlangt ernaar om kinderen door muziek en spel Gods liefde te laten ervaren.

Samen op ontdekkingsreis

Wil je meer leren over hoe je met je kind samen God ontdekken? Lees dan hét christelijk opvoedboek voor jonge ouders: “samen op ontdekkingsreis”.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Moe

Ik heb de kinderen net naar school gebracht. Stiekem rol ik mijn bed weer in. Ik ben moe. Zo moe. Al weken vind ik het moeilijk om op te staan. En dat terwijl het met de kids goed gaat en iedereen doorslaapt (dat was wel anders toen we een huilbaby in huis hadden). Het lijkt alsof er met tijd voor jezelf soms ook een bak ellende open kan gaan, waarvoor je daarvoor simpelweg geen tijd had.

Een paar weken terug ging voor een gesprek naar een therapeut. Er waren wat dingen waar ik aan wilde werken. En een frisse blik van iemand anders leek mij handig. Al binnen een half uur bleken de problemen groter dan ik dacht en inmiddels ben ik met een soort trauma verwerkingstherapie begonnen. Hartstikke goed. Maar het kost ook bakken met energie. En die bakjes met ellende die ik zo goed wist dicht te houden, zijn nu dus geopend. Dat maakt me moe. En is het jou ooit opgevallen dat als je je slecht voelt en negatieve gedachten uitspreekt, deze gedachten vaak nog sterker worden? Zo kwam ik vanochtend in een flinke neerwaartse spiraal terecht. Die me alleen maar vermoeider maakte. Toen ik ‘s middags weer naar school sleepte, nam ik de tijd om mijn klagen bij God te brengen. Dat ik me alleen voelde. Zelfs met alle lieve mensen om me heen. Ik voelde gefluister in mijn oor. En in mn binnenste hoorde ik Hem zeggen: ‘waarom kom je niet bij mij?’ En ik realiseerde me dat ik door alle negatieve gedachten inderdaad vergeten was om rustig bij Hem te komen. Zijn Liefde over me heen te laten spoelen en Zijn kracht te aanvaarden.

Weer thuis besloot ik Gods Woord er bij te pakken. Goede gedachten uit te spreken. Zijn beloften. Door weer te kijken vanuit Zijn Oogpunt, kreeg ik nieuwe energie. Rust en vrede. Ik wil hiermee niet zeggen dat ik geen therapie meer nodig heb of dat de chaos in mijn hoofd weg is. Maar wel dat Zijn Focus mij helpt om in perspectief naar het leven te kijken en mij zo door de dag heen sterkt.

Ik realiseer me ook hoe belangrijk het is dat we onze kinderen de juiste gedachten meegeven. Dat we Gods beloften in hun hart prenten, zodat zij, ook wanneer het moeilijk is, kracht kunnen putten uit Zijn liefde. Het memoriseren van Bijbelteksten kan daar enorm bij helpen. Je kunt natuurlijk zelf teksten uit de Bijbel selecteren, maar kan je daarvoor wel wat extra hulp gebruiken bekijk dan eens de memorisatie-kaarten in onze webshop.

Focus in je gezin. Een groeps-studie boek voor ouders en verzorgers. Wil jij ook meer focus in je gezin? Na de zomer komt dit studieboek uit. Wij zoeken 25 enthousiastelingen die een groep willen starten. Meld je bij ons via info@dewonderwolk.nl, vertel hoe jij aan de slag wilt en wie weet krijg jij het boek cadeau.

Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk. Moeder van 3 prachtige kids (Livia (7), Joëlle (5) en Timeon (4)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen (waar ze niks meer mee doet), maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.

Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk.
Moeder van 3 prachtige kids (Livia (8), Joëlle (7) en Timeon (5)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen, maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Spelen, is er nog tijd voor?

Ik stuitte op een artikel in de correspondent, waarin stond “Kinderen komen minder buiten dan gevangenen”. Terwijl ik het lees, kijk ik door het raam naar buiten. Het is superwarm. Een badje staat buiten en drie vrolijke kinderen spelen met water. Wat een lol. Vanochtend hadden ze al een waterfeest buiten op school en nu hier. Met het buiten-zijn van vandaag zit het wel snor. Al moet ik wel uitkijken dat ze niet verbranden. Maar ik snap wel waar Rutger Bregman het over heeft in het artikel van de correspondent. Hoeveel tijd krijgen onze kinderen nog om te spelen? Maken we ons niet veel te druk om prestaties, toetsen en resultaten dat we het leven van onze kinderen veel te vol plannen?

Dit is iets wat mij al langer bezig houdt, ook voordat ik dit artikel lees. Ik werk dan ook niet voor niets aan een studieboek voor ouders met de titel “FOCUS IN JE GEZIN.” Het is alsof de maatschappij ons probeert af te houden van dat waar onze focus zou moeten liggen: God. En ik doe er vaak hard aan mee. De cito-uitslagen die me de kriebels geven, het horen van verhalen over kinderen die op sport en muziekles zitten en zich verrijken, en de mooiste backpack (lees: kind in backpack) reizen die ik voorbij zie komen op instagram. ‘Moeten wij ook…’, ‘Moeten we niet meer…’, ‘Moeten we … hebben’, zinnen die vaak door mij hoofd spoken. En ik word ook overspoeld door zorgen of het allemaal wel goed komt. Maar door mij hiermee bezig te houden, verlies ik mijn focus. Mijn focus op God. Hij die voor ons zorgt. Hij die een plan voor ons klaar heeft staan. We hoeven de wereld niet te creëren. Dat heeft Hij allang gedaan.

Dus ik laat mijn kinderen meer met rust. Ik laat ze lekker spelen. Ik laat ze geneiten van Gods schepping. Ik laat ze creatief bezig zijn. Zodat ze rust hebben om zich te ontwikkelen naar Gods beeld. En vanavond vertellen ze mij hun mooie speelavonturen en ik vertel ze hoe dankbaar we mogen zijn, dat God ons deze rust geeft.

Lees ook het artikel van Rutger Bregman en maak de balans eens op.

Focus in je gezin. Een groeps-studie boek voor ouders en verzorgers. Wil jij ook meer focus in je gezin? Na de zomer komt dit studieboek uit. Wij zoeken 20 enthousiastelingen die een groep willen starten. Meld je bij ons via info@dewonderwolk.nl, vertel hoe jij aan de slag wilt en wie weet krijg jij het boek cadeau.

Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk. Moeder van 3 prachtige kids (Livia (7), Joëlle (5) en Timeon (4)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen (waar ze niks meer mee doet), maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.

Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk.
Moeder van 3 prachtige kids (Livia (8), Joëlle (7) en Timeon (5)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen, maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Complimentje

Een aantal maanden geleden kreeg ik een ander horloge. Mijn oude deed het nog prima. Eigenlijk kreeg mijn man een ander horloge. Hij was toch niet helemaal tevreden met zijn tweedehands aankoop, en kocht een ander (gebruikt) exemplaar. Ik wilde de miskoop weleens uitproberen. En sinds die dag zijn we dikke maatjes. Mijn nieuwe tweedehands horloge en ik. Het is namelijk niet zomaar een horloge.
Mijn nieuwe horloge begint te trillen als een van mijn pubers mij belt omdat hij een lekke band heeft, naar een vriend gaat of niet weet of hij een rode of grijze trui moet kopen. Mijn nieuwe horloge wekt mij in de ochtend door zachtjes mijn pols te masseren. Mijn nieuwe horloge is mijn eierwekker, saturatiemeter en hartslagmeter. Mijn nieuwe horloge heeft verschillende bandjes die ik heel makkelijk kan verwisselen zodat ik er altijd een bij mijn kleding uit kan zoeken. Mijn nieuwe horloge geeft aan hoe laat het is, dat zou ik bijna vergeten. Maar het allerbelangrijkste… mijn nieuwe horloge geeft mij complimentjes.
De hele dag ben ik aan het lopen, fietsen, rennen, vliegen. Ik weet dat bewegen goed voor mij is, dus ik doe het veelvuldig. Het gaat eigenlijk vanzelf. Maar ik vind het vooral leuk om mijn ringen vol te maken. Ik ga de uitdaging aan. Mijn nieuwe horloge moedigt mij aan. ‘Goed zo! Je hebt je sta-doel bereikt!’ zegt hij tegen mij. Die is niet zo moeilijk. De volgende ring is de trainingsring. Dat is een lastige. Misschien moet ik iets vaker aan mijn nieuwe horloge laten weten dat ik aan het fietsen, wandelen of sporten ben. En de derde ring, de beweeg-ring, die krijg ik bijna elke dag vol. Maar daar moet ik wel wat voor doen.
Mijn nieuwe horloge is royaal met complimentjes geven. Hij geeft me namelijk ook medailles. Als ik zijn uitdagingen haal, krijg ik een mooi gekleurde medaille. Een bepaald aantal kilocalorieën verbruiken in een maand, een nieuw bewegingsrecord op een dag, mijn dagelijkse bewegingsdoel 100 keer halen, zeven dagen op rij mijn bewegingsring volmaken; het zijn allemaal redenen voor mijn nieuwe horloge om mij een medaille te geven. En ik vind het leuk. Want ik heb het idee dat ik goed bezig ben. En dat dat gezien wordt.

Wat komen er op een dag veel dingen langs die ik mag of moet doen. Misschien herken je het wel. Werk, klusjes, eten koken, kinderen naar school brengen, wassen, de hond uitlaten, de baby verschonen en ga zo maar door. Soms kun je het gevoel hebben dat wat je doet, niet gezien wordt. Of dat het pas opgemerkt wordt als je het niet meer doet. Misschien vind je wat jij doet helemaal niet zo belangrijk. Maar weet je; wat je doet hoef je niet af te meten aan wat iemand anders doet. Het gaat er ook niet om of je horloge tevreden is over het aantal stappen dat jij hebt gezet. Alles wat jij doet, openbaar of in het klein; God ziet het. En God vindt het belangrijk. Hij vindt jou belangrijk.

Vandaag heb ik mijn bewegingsring niet volgemaakt. Ik haal mijn schouders op. Jammer dan. Morgen weer een dag.

Adriëlle Schouten, oprichtster van Zing in de Kring.
Moeder van vier levenslustige zoons (Joël (14), Micha (12), Jefta (10) en Gideon (7)) en een prachtige dochter (Hadassa (0)).
Achtergrond als juf en orthopedagoog. Schrijft Bijbelse liedjes voor jonge kinderen en verlangt ernaar om kinderen door muziek en spel Gods liefde te laten ervaren.

Samen op ontdekkingsreis

Wil je meer leren over hoe je met je kind samen God ontdekken? Lees dan hét christelijk opvoedboek voor jonge ouders: “samen op ontdekkingsreis”.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Online

We zijn niet meer online. Al twee dagen niet meer. Hoe het kan weet niemand. Je kent het wel, zomaar ineens: geen wifi, geen internet, niks. Als zoiets bij ons thuis gebeurt, duurt het hooguit twee minuten voordat iedereen beneden is. Met een hoop gemopper. Pubers en de wifi die het af laat weten… dan weet je het wel.
Mijn man is altijd de pineut als zich dit soort problemen voordoen. Hij weet er gewoon het meeste vanaf. Hij trekt aan stekkers, drukt op knopjes, start van alles opnieuw op. De schermen blijven wit.
Een van de kinderen verzucht iets over saaie avonden. Hij voelt zich onbereikbaar. Ook huiswerk maken is ingewikkeld. Een ander zegt dat hij nu graag naar school gaat, want daar heeft hij tenminste wifi. Ik kan niet werken. Mijn man heeft een hotspot voor zijn werk, maar ook die hapert en kraakt. Ik zie de keerzijde van de situatie: een van onze puberzoons ontpopt zich als een ware organizer. Op avond 1 zoekt hij zijn hele kledingkast uit en op avond 2 is de rest van zijn kamer aan de beurt.
De provider stelt ons gerust; er is hulp in aantocht! Tussen 14 en 17 uur zal hij op de stoep staan. De hele middag houden we de deur nauwlettend in de gaten. De bel doet het soms niet, dus bij ieder klopje springen we op. Als ik even weg moet, instrueer ik een van mijn zoons dat hij echt open moet doen op het moment dat er iemand voor de deur staat.
De tijd verstrijkt. Nog niemand gezien. Om 16.55 uur belt mijn man de klantenservice op. ‘We kunnen de monteur niet meer bereiken. Maar waarschijnlijk komt hij nog wel,’ is het antwoord.
Mijn gezinsleden zijn er niet gerust op. Hun stemming daalt. En dan is het vijf over negen ‘s avonds. De bel gaat. ‘Misschien de monteur,’ zegt mijn man. ‘Geef hem een knuffel,’ roep ik voor de grap. En jawel… daar staat hij. Hij drukt op zijn tablet. In minder dan 10 seconden is hij klaar. ‘Nee hoor, laat die spullen maar staan, hij doet het alweer.’ Iedereen die nog wakker is, heeft zich verzameld in de gang. Een gejuich gaat op. We zijn weer online.

Ik denk aan God. Altijd is Hij online. Er komt nooit een kink in de kabel. God is altijd op de lijn. Er is geen monteur nodig om verbinding met Hem te maken. Hoe is het met mij? Ben ik altijd online? Het feit dat wij twee dagen offline waren wat deze aardse wereld betreft, zet me stil bij het feit dat Gods lijn altijd open is. Hij is altijd betrokken op mijn leven. Ik dank God ervoor.

Adriëlle Schouten, oprichtster van Zing in de Kring.
Moeder van vier levenslustige zoons (Joël (14), Micha (12), Jefta (10) en Gideon (7)) en een prachtige dochter (Hadassa (0)).
Achtergrond als juf en orthopedagoog. Schrijft Bijbelse liedjes voor jonge kinderen en verlangt ernaar om kinderen door muziek en spel Gods liefde te laten ervaren.

Samen op ontdekkingsreis

Wil je meer leren over hoe je met je kind samen God ontdekken? Lees dan hét christelijk opvoedboek voor jonge ouders: “samen op ontdekkingsreis”.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Waterpokken

In sommige landen worden kinderen ertegen ingeënt, maar wij nuchtere Hollanders vinden dat niet nodig. Iedere ouder heeft (of krijgt) er ervaring mee en van iedereen hoor je een ander verhaal. Van ‘drie vlekjes en nergens last van’ tot ‘van top tot teen eronder en je geen raad weten van de jeuk.’
Ook wij moeten eraan geloven… onze dochter heeft waterpokken. Inmiddels heb ik wat ervaring opgedaan, dus zodra we ze ontdekken ren ik naar de drogist voor een verlichtende mousse en in mijn boodschappenkar belandt een pak havermout. De eerste dagen heeft ze nergens last van. De explosieve vermenigvuldiging die ik verwacht, blijft uit. Dan komt het moment waar ik voor heb gevreesd. Mijn dochter wordt aan het begin van de nacht wakker en gaat na haar voeding niet meer verder slapen. Ze kronkelt en huilt en ik weet: tijd om te smeren. Met mijn slaperige hoofd zoek ik de mousse, en smeer haar lijfje in. Slapen zit er nog steeds niet in voor haar. Dus ik leg haar naast me in bed. Ze blijft jammeren. Wat nu? Van muziek wordt ze altijd blij. Ik pak mijn telefoon, swipe naar Spotify en druk op ‘Goeiemorgen’. Hoe leuk ze het liedje ook vindt, dit is niet het moment. Dan vind ik Baby Worship. Ik moet even aan de uitvoering wennen, maar het werkt. Mijn dochter kalmeert. En ik ook. Ik hoor mezelf zachtjes zingen: Here I am to worship, here I am to say that You’re my God. God is erbij, ook op dit moment.

De dagen erna blijven we haar insmeren met waterpokkenmousse en ik vul washandjes met havermout voor in haar badje. Het geheel verloopt redelijk mild en ik ben blij dat we weer een vinkje kunnen zetten. Waterpokken: in de pocket!

Adriëlle Schouten, oprichtster van Zing in de Kring.
Moeder van vier levenslustige zoons (Joël (14), Micha (12), Jefta (10) en Gideon (7)) en een prachtige dochter (Hadassa (0)).
Achtergrond als juf en orthopedagoog. Schrijft Bijbelse liedjes voor jonge kinderen en verlangt ernaar om kinderen door muziek en spel Gods liefde te laten ervaren.

Samen op ontdekkingsreis

Wil je meer leren over hoe je met je kind samen God ontdekken? Lees dan hét christelijk opvoedboek voor jonge ouders: “samen op ontdekkingsreis”.

Geplaatst op door — Geef een reactie

I asked God to help me grow, it started raining!

Deel 2

In mijn vorige blog nodigde ik je uit om de short film Piper te bekijken. (Gemist? Bekijk hem hier: https://www.youtube.com/watch?v=WIPV1iwzrzg).
Piper het vogeltje moet leren dat het eten van schelpjes niet alleen maar door mama opgelost wordt. Hij moet er iets voor doen, hij moet de golven trotseren. En pas daarna ziet hij het helder! Zo heb ik van God geleerd om te leven met hoge golven. Mijn man en ik hebben erop leren vertrouwen dat er soms heel andere inzichten komen dan we hadden gedacht en dat na de golven, de overwinning komt.
Ik zie onze liefdevolle Vader in de hemel voor onze kinderen het liefst zoals de mama van Piper hem aanmoedigt en uitdaagt. Ze kijkt trots, blij en tevreden toe en biedt Piper daarna een fijn warm nestje. Zoveel liefde heeft God de Vader voor ons.
Zoals Pipers mama hem aanmoedigt, mogen wij ook onze kinderen aanmoedigen. Voor mij is het gebedsdagboek een heel mooi hulpmiddel om mijn zoontje uit te dagen om zijn eigen stappen te zetten in geloof.
Met het gebedsdagboek kun je met kleine kinderen stilstaan bij bidden, danken en ook zegeningen. In ons geval helpt het ons soms ook om ons zoontje, dat sociaal emotioneel veel “kleiner” is, zonder druk mee te nemen in bidden en danken. Als het niet lukt om het gebedsdagboek met je kind samen in te vullen dan kan je het ook zelf als ouder invullen.
Ons zoontje heeft ons door de jaren heen geleerd en laten zien dat je geloven niet met druk, discipline, moeten, enzovoort vóórleeft. Bij hem, en ik denk bij meer kinderen, werkt dat juist averechts. Geloof mag de ruimte krijgen om te groeien en bloeien zonder druk, net zoals Piper zelf leert van de golven en omstandigheden.
Ik vertrouw erop dat er ook anderen om ons kind heen zijn die hem Gods liefde laten zien. Dan wordt het een feestje om vanuit de duinen toe te kijken en hem de veiligheid en liefde te bieden om op te groeien.
Als ik terugblader in mijn gebedsdagboek, zie ik dat God trouw is en Zijn liefde nog groter dan ik me kan voorstellen.
Gods zegeningen zijn er voor Zijn kinderen!

Ik wens je een week vol golven, nieuwe inzichten en Zijn nabijheid toe.


Liefs, Kim

Familiegebedsdagboek
Wil jij graag meer bidden voor je gezin? Dit dagboek helpt je om een maand lang actiever te bidden. Dit gebedsdagboek is zo opgezet dat je het als ouder alleen kan gebruiken of samen met je kind.

Geplaatst op door — Geef een reactie

Verzoening

Hij heeft zich door Christus met ons verzoend en ons de verkondiging daarover toevertrouwd.
2 Korintiërs 5:18

Als je meer dan eén kind thuis hebt, herken je dit vast (en vaak). Er wordt iets afgepakt, iemand is jaloers of de eén heeft gewoon geen zin in wat de ander wil en… er ontstaat ruzie.

Het hoort erbij. Ze leren ervan. Maar af en toe breekt mijn hart, wanneer ik zie dat de eén de ander iets misgunt of pijn doet. Ik roep ze bij elkaar. Ze mogen beide hun zegje doen. En dan komt het: ik wil dat ze sorry zeggen tegen elkaar. Dat doen ze, maar nuet altijd van harte. Ken je dat gezicht dat kinderen (en vast ook volwassenen) kunnen trekken wanneer ze ‘sorry’ zeggen, maar geen ‘sorry’ bedoelen. Vaak vind ik dat dan nog erger dan het hele voorval. Ik wil dat ze liefdevol met elkaar omgaan, elkaar dingen gunnen en zichzelf niet belangrijker achten dan de ander.

Deze week leerde God mij dat er meer is dan dat we onze kinderen moeten leren vergeven. Meer dan leren ‘sorry’ te zeggen. We moeten ze leren verzoenen. Ken je dat woord nog? Verzoening?

Verzoening is dat de vriendschap in een relatie hersteld wordt, nadat er een breuk is opgetreden.

En verzoenen is blijkbaar nog moeilijker dan vergeven. Bij vergeving hou je de touwtjes in handen. Jij vergeeft. Je zegt ‘sorry’ en je bent er klaar mee. Maar als je je met iemand wilt verzoenen, stel je je open en kwetsbaar. Je weet niet hoe de ander gaat reageren. Je weet niet of de ander zich ook open stelt voor jou. Maar met alleen ‘sorry’ vindt er geen herstel plaats. Dat vindt pas plaats bij verzoening.

En waar zie je dat meer dan in het Paasverhaal. Er waren onze zonden. God, in al Zijn liefde, vergaf ons. Onze zonden waren weg. Maar God verzoende zich ook met ons. Hij gaf ons de weg naar Hem. Waardoor we weer in relatie met Hem mogen staan.

Wij mogen onze kinderen ook leren om na een ruzie te verzoenen. We mogen ze helpen begrip te tonen voor de ander en bovenal in liefde met elkaar om te gaan. Zoals Jezus ons voorging.

Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk. Moeder van 3 prachtige kids (Livia (7), Joëlle (5) en Timeon (4)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen (waar ze niks meer mee doet), maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.

Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk.
Moeder van 3 prachtige kids (Livia (8), Joëlle (7) en Timeon (5)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen (waar ze niks meer mee doet), maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.

Geplaatst op door — Geef een reactie

I asked God to help me grow, it started raining!

Deel 1

Het regent, het is een lounge zondagmiddag. Terwijl ik op de bank zit en deze blog tik met een glas winterglow thee en te lekkere bonbons, besef ik hoeveel rijkdom er in dit momentje zit.
Puur simpel en “klein” GROOTS geluk. Een dak boven mijn hoofd, de geur van kaneel, de warmte in een toch relatief oud tochtig huis, mijn man snurkend op de bank (ja, die snurkt hihi) en ons zoontje dat een spelletje speelt. Zegeningen! Ik kan ze niet vaak genoeg tellen.

Mijn gedachten dwalen af. Ik staar naar de regendruppels en overdenk en overpeins wat het leven ons brengt en gebracht heeft.
Er waren stralende momenten, momenten die ik nooit zou willen vergeten, momenten waarop de tijd even stil leek te staan. Zo puur, zo mooi, ik zou ze zo weer overdoen.
Maar de tijd bracht ook ellende met zich mee. Rouw, verdriet, levend verlies, zorg en pijn. Door de jaren vol zorgen heen, heb ik geleerd en ervaren dat God niet die boze vader is, die wacht tot jij netjes elke dag op je blote knieën hebt gezeten. Ik heb geleerd dat Hij meer is dan een Vader. Ik heb mogen leren dat Hij dichtbij is, dat Hij dat ene sprankje licht is, ook als ik weer eens meende niet de tijd te hebben om stil te staan of te dealen met de golven. Niets MOET van Hem. Ik heb leren wandelen met Hem door kleine momenten van stilstaan te verdelen over de dag en me niet inning schuldig te voelen als ik oversla. Ik heb de afgelopen jaren leren genieten van het kleine en geleerd dat bidden en kerk zijn ook thuis en in stilte kan. Een vlinder, een zonnestraal, een klein gebed; “dank U, Heere!’’. Hij is zo veel dichterbij dan wij vaak beseffen.

Velen van ons groeien misschien wel op met de gedachte dat de zegeningen je zo komen aanwaaien, of hopen daarop. Maar vaak besef je pas later dat met de mooie dingen soms ook een pakket moeilijkheden komt. Zoals de regen of de golven van de zee.

Een van de mooiere veelzeggende filmpjes van Disney-Pixar vind ik de short film Piper.
Neem wanneer je het leuk vindt eens even de tijd om deze korte animatie te bewonderen:
https://www.youtube.com/watch?v=WIPV1iwzrzg En.. zie je wat ik zie?!
Ik vind dit dus echt een fantastisch beeld. Piper het vogeltje dat wikt en weegt tussen angst voor de golven en zijn hongergevoel. En dan het beeld van zijn mama die hem vol liefde probeert aan te moedigen en uit te dagen. En even later de heremietkreeftjes die hem een geheel nieuwe vaardigheid leren. Nadat hij de golven heeft overwonnen ziet hij het allemaal heel helder en duidelijk. Met deze vaardigheden op zak laat Piper zijn mama en soortgenoten de grootste en beste schelpen vol trots en passie zien en eten. Hij kan er geen genoeg van krijgen en kruipt daarna tevreden bij zijn mama in het nest.

Het geeft zo’n mooi beeld van bijvoorbeeld de geloofsopvoeding en van Gods grootheid in de schepping, vind je ook niet?!
Mijn man en ik kennen als ouders hoge golven en stormen rondom geloofsopvoeding, omdat geloven voor kinderen met autisme soms echt totaal ongrijpbaar is. Soms is het geloof dus gewoon simpelweg ongrijpbaar zoals de golven die af en aan spoelen. Het kan ongrijpbaar zijn voor niet alleen onze kinderen maar soms ook voor onszelf. Daarnaast krijg je niet altijd direct van God waar je om vraagt, net zoals Piper moet leren dat het eten van schelpjes niet alleen maar door mama opgelost wordt. Hij moet er iets voor doen, hij moet de golven trotseren. En pas daarna ziet hij het helder!
Ons zoontje met complex autisme en trauma heeft ons leren leven met regen en hoge golven op het gebied van geloof.
We hebben er op leren vertrouwen dat er soms heel andere invalshoeken, leermomenten en inzichten komen, net zoals Piper van de heremietkreeftjes leert hoe je je angst kan overwinnen en kan dealen met de golven. Daarvoor is het bidden, danken en geloven zo fijn en belangrijk. Dingen komen bijna nooit alleen maar aanwaaien, maar vaak met regen! De vreugde, het plezier, het helder zien, dat wat overblijft na het overwinnen is alleszeggend.