Tag: compliment

Een van de gezinstradities die mijn man en ik ontwikkelden toen we net getrouwd waren, was het zingen van een lied na het avondeten. Toen de kinderen kwamen, werd dat vaak een kinderlied. We hebben een periode gehad dat de instrumentjes dagelijks uit de kast gehaald werden. ‘God kent jou’, ‘Who’s the King of the jungle’, ‘Ben je groot of ben je klein’; dagelijks schalden de favoriete liedjes van onze kinderen door de woonkamer. Ons gezin breidde zich uit en op een gegeven moment werd er een parade gelopen door de kamer. Het getrommel en gefluit was daarbij oorverdovend. We zijn toen weer teruggegaan naar het zingen en musiceren aan tafel. Naarmate de kids ouder werden, nam het enthousiasme voor het zingen bij hen af. Het bidden voor het eten deden we om beurten, en wie had gebeden mocht ook een liedje kiezen. Bepaalde titels kwamen toen erg vaak voorbij, want die liedjes waren kort en dus snel klaar. Dat werd wat eentonig…

Op een dag verzon een van onze zoons een oplossing. Hij bedacht zelf een lied, dat nog korter was dan alle korte liedjes die we tot dan toe kenden. Het gaat zo: een van de boys roept: ‘Jezus is onze Redder!’ en iedereen stemt in met het zingen van: ‘Amen, amen.’

Je kunt je voorstellen dat ik even moest slikken. Ik hou zo van zingen. Daar ging onze mooie traditie waarbij het hele christelijke repertoire de revue passeerde in een paar jaar tijd. Maar anderzijds: wat een belijdenis uit de mond van onze kinderen! En die schalt door ons huis, maar ook door onze tuin en over de camping. Ik ben dankbaar als ik me dat realiseer.

En toch… er is hoop voor ons lied-na-het-avondeten. Onze dochter van 1 is dol op zingen. Als we een lied inzetten, begint ze te lachen en te klappen. Dat stimuleert haar broers weer om hun beste beentje voor te zetten. En zo houdt onze gezinstraditie stand.

– Adriëlle

check de peuterliedjes die Adriëlle schreef op Spotify

Samen op ontdekkingsreis

Wil je meer leren over hoe je met je kind samen God ontdekken? Lees dan hét christelijk opvoedboek voor jonge ouders: “samen op ontdekkingsreis”.

Een aantal maanden geleden kreeg ik een ander horloge. Mijn oude deed het nog prima. Eigenlijk kreeg mijn man een ander horloge. Hij was toch niet helemaal tevreden met zijn tweedehands aankoop, en kocht een ander (gebruikt) exemplaar. Ik wilde de miskoop weleens uitproberen. En sinds die dag zijn we dikke maatjes. Mijn nieuwe tweedehands horloge en ik. Het is namelijk niet zomaar een horloge.
Mijn nieuwe horloge begint te trillen als een van mijn pubers mij belt omdat hij een lekke band heeft, naar een vriend gaat of niet weet of hij een rode of grijze trui moet kopen. Mijn nieuwe horloge wekt mij in de ochtend door zachtjes mijn pols te masseren. Mijn nieuwe horloge is mijn eierwekker, saturatiemeter en hartslagmeter. Mijn nieuwe horloge heeft verschillende bandjes die ik heel makkelijk kan verwisselen zodat ik er altijd een bij mijn kleding uit kan zoeken. Mijn nieuwe horloge geeft aan hoe laat het is, dat zou ik bijna vergeten. Maar het allerbelangrijkste… mijn nieuwe horloge geeft mij complimentjes.
De hele dag ben ik aan het lopen, fietsen, rennen, vliegen. Ik weet dat bewegen goed voor mij is, dus ik doe het veelvuldig. Het gaat eigenlijk vanzelf. Maar ik vind het vooral leuk om mijn ringen vol te maken. Ik ga de uitdaging aan. Mijn nieuwe horloge moedigt mij aan. ‘Goed zo! Je hebt je sta-doel bereikt!’ zegt hij tegen mij. Die is niet zo moeilijk. De volgende ring is de trainingsring. Dat is een lastige. Misschien moet ik iets vaker aan mijn nieuwe horloge laten weten dat ik aan het fietsen, wandelen of sporten ben. En de derde ring, de beweeg-ring, die krijg ik bijna elke dag vol. Maar daar moet ik wel wat voor doen.
Mijn nieuwe horloge is royaal met complimentjes geven. Hij geeft me namelijk ook medailles. Als ik zijn uitdagingen haal, krijg ik een mooi gekleurde medaille. Een bepaald aantal kilocalorieën verbruiken in een maand, een nieuw bewegingsrecord op een dag, mijn dagelijkse bewegingsdoel 100 keer halen, zeven dagen op rij mijn bewegingsring volmaken; het zijn allemaal redenen voor mijn nieuwe horloge om mij een medaille te geven. En ik vind het leuk. Want ik heb het idee dat ik goed bezig ben. En dat dat gezien wordt.

Wat komen er op een dag veel dingen langs die ik mag of moet doen. Misschien herken je het wel. Werk, klusjes, eten koken, kinderen naar school brengen, wassen, de hond uitlaten, de baby verschonen en ga zo maar door. Soms kun je het gevoel hebben dat wat je doet, niet gezien wordt. Of dat het pas opgemerkt wordt als je het niet meer doet. Misschien vind je wat jij doet helemaal niet zo belangrijk. Maar weet je; wat je doet hoef je niet af te meten aan wat iemand anders doet. Het gaat er ook niet om of je horloge tevreden is over het aantal stappen dat jij hebt gezet. Alles wat jij doet, openbaar of in het klein; God ziet het. En God vindt het belangrijk. Hij vindt jou belangrijk.

Vandaag heb ik mijn bewegingsring niet volgemaakt. Ik haal mijn schouders op. Jammer dan. Morgen weer een dag.

Samen op ontdekkingsreis

Wil je meer leren over hoe je met je kind samen God ontdekken? Lees dan hét christelijk opvoedboek voor jonge ouders: “samen op ontdekkingsreis”.