Online
We zijn niet meer online. Al twee dagen niet meer. Hoe het kan weet niemand. Je kent het wel, zomaar ineens: geen wifi, geen internet, niks. Als zoiets bij ons thuis gebeurt, duurt het hooguit twee minuten voordat iedereen beneden is. Met een hoop gemopper. Pubers en de wifi die het af laat weten… dan weet je het wel.
Mijn man is altijd de pineut als zich dit soort problemen voordoen. Hij weet er gewoon het meeste vanaf. Hij trekt aan stekkers, drukt op knopjes, start van alles opnieuw op. De schermen blijven wit.
Een van de kinderen verzucht iets over saaie avonden. Hij voelt zich onbereikbaar. Ook huiswerk maken is ingewikkeld. Een ander zegt dat hij nu graag naar school gaat, want daar heeft hij tenminste wifi. Ik kan niet werken. Mijn man heeft een hotspot voor zijn werk, maar ook die hapert en kraakt. Ik zie de keerzijde van de situatie: een van onze puberzoons ontpopt zich als een ware organizer. Op avond 1 zoekt hij zijn hele kledingkast uit en op avond 2 is de rest van zijn kamer aan de beurt.
De provider stelt ons gerust; er is hulp in aantocht! Tussen 14 en 17 uur zal hij op de stoep staan. De hele middag houden we de deur nauwlettend in de gaten. De bel doet het soms niet, dus bij ieder klopje springen we op. Als ik even weg moet, instrueer ik een van mijn zoons dat hij echt open moet doen op het moment dat er iemand voor de deur staat.
De tijd verstrijkt. Nog niemand gezien. Om 16.55 uur belt mijn man de klantenservice op. ‘We kunnen de monteur niet meer bereiken. Maar waarschijnlijk komt hij nog wel,’ is het antwoord.
Mijn gezinsleden zijn er niet gerust op. Hun stemming daalt. En dan is het vijf over negen ‘s avonds. De bel gaat. ‘Misschien de monteur,’ zegt mijn man. ‘Geef hem een knuffel,’ roep ik voor de grap. En jawel… daar staat hij. Hij drukt op zijn tablet. In minder dan 10 seconden is hij klaar. ‘Nee hoor, laat die spullen maar staan, hij doet het alweer.’ Iedereen die nog wakker is, heeft zich verzameld in de gang. Een gejuich gaat op. We zijn weer online.
Ik denk aan God. Altijd is Hij online. Er komt nooit een kink in de kabel. God is altijd op de lijn. Er is geen monteur nodig om verbinding met Hem te maken. Hoe is het met mij? Ben ik altijd online? Het feit dat wij twee dagen offline waren wat deze aardse wereld betreft, zet me stil bij het feit dat Gods lijn altijd open is. Hij is altijd betrokken op mijn leven. Ik dank God ervoor.
Adriëlle Schouten, oprichtster van Zing in de Kring.
Moeder van vier levenslustige zoons (Joël (14), Micha (12), Jefta (10) en Gideon (7)) en een prachtige dochter (Hadassa (0)).
Achtergrond als juf en orthopedagoog. Schrijft Bijbelse liedjes voor jonge kinderen en verlangt ernaar om kinderen door muziek en spel Gods liefde te laten ervaren.