De kleine tempel
Eén van mijn dochters is een flinke rommelkont. Dagelijks zijn we haar schoenen kwijt. Overal vinden we sokken. En naar de andere kant van haar kamer kom je alleen met grote stappen tussen al het speelgoed door. Maar ik mag niet mopperen, want deze eigenschap heeft ze zeker niet van een vreemde. Mijn huis is dan ook vaak een bende. Een bende in de ogen van anderen, want zelf heb ik er niet zo’n last van. Het huis is niet smerig en het is een plek waar geleefd wordt. Het is onze veilige haven waar we nieuwe dingen ontdekken en samenleven. Het is de plek waar we God ontmoeten. En dat laatste nog meer doordat we door de coronamaatregelen niet naar de kerk konden. Ons huis is de tempel geworden, waar we bidden, zingen en waar God aanwezig is.
In Jezus’ tijd was de tempel in Jeruzalem een heilige plek, de plaats waar God aanwezig was. In de tempel kwamen de Joden om te offeren, te bidden, te loven en feest te vieren. De tempel werd gezien als een stukje hemel op aarde. Maar in het jaar zeventig na Christus werd deze tempel verwoest. Er kwamen verschillende nieuwe invullingen voor de tempel, waaronder het woonhuis zelf. Het werd de miqdash me’at genoemd, wat ‘een kleine tempel’ betekent. In plaats van de grote tempel werd het huis de heilige plek voor God. Zo werd ook het gezin belangrijker als de plaats waar het geloof werd doorgegeven, waar Gods waarheid werd onderwezen en waar God aanbeden werd.
Ik vind het een prachtig idee dat ons thuis de plaats mag zijn waar onze kinderen Gods liefde ervaren. Waar ze Zijn waarheid horen en die waarheid ook zichtbaar is.
Eens in de zoveel tijd is het teveel. Dingen raken zoek in ons ongestructureerde huis en ik ben heel veel tijd kwijt met zoeken. Het begint te irriteren en ik ruim op. Alle rommel het huis uit, alles weer netjes op zijn plaats. Het voelt heerlijk, ondanks dat ik weet dat het maar voor korte duur is. En dat laatste is niet erg, want ik weet dat God altijd in onze tempel zal zijn. Omdat dit de plek is waar we samen zijn, waar we Zijn liefde delen, waar we bidden en loven.
Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk.
Moeder van 3 prachtige kids (Livia (8), Joëlle (6) en Timeon (4)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen (waar ze niks meer mee doet), maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.
Samen op ontdekkingsreis