Gebed – De Wonderwolk

Geplaatst op 5 april 202231 maart 2022 door Aisha — Geef een reactie

I asked God to help me grow, it started raining!

Deel 2

In mijn vorige blog nodigde ik je uit om de short film Piper te bekijken. (Gemist? Bekijk hem hier: https://www.youtube.com/watch?v=WIPV1iwzrzg).
Piper het vogeltje moet leren dat het eten van schelpjes niet alleen maar door mama opgelost wordt. Hij moet er iets voor doen, hij moet de golven trotseren. En pas daarna ziet hij het helder! Zo heb ik van God geleerd om te leven met hoge golven. Mijn man en ik hebben erop leren vertrouwen dat er soms heel andere inzichten komen dan we hadden gedacht en dat na de golven, de overwinning komt.
Ik zie onze liefdevolle Vader in de hemel voor onze kinderen het liefst zoals de mama van Piper hem aanmoedigt en uitdaagt. Ze kijkt trots, blij en tevreden toe en biedt Piper daarna een fijn warm nestje. Zoveel liefde heeft God de Vader voor ons.
Zoals Pipers mama hem aanmoedigt, mogen wij ook onze kinderen aanmoedigen. Voor mij is het gebedsdagboek een heel mooi hulpmiddel om mijn zoontje uit te dagen om zijn eigen stappen te zetten in geloof.
Met het gebedsdagboek kun je met kleine kinderen stilstaan bij bidden, danken en ook zegeningen. In ons geval helpt het ons soms ook om ons zoontje, dat sociaal emotioneel veel “kleiner” is, zonder druk mee te nemen in bidden en danken. Als het niet lukt om het gebedsdagboek met je kind samen in te vullen dan kan je het ook zelf als ouder invullen.
Ons zoontje heeft ons door de jaren heen geleerd en laten zien dat je geloven niet met druk, discipline, moeten, enzovoort vóórleeft. Bij hem, en ik denk bij meer kinderen, werkt dat juist averechts. Geloof mag de ruimte krijgen om te groeien en bloeien zonder druk, net zoals Piper zelf leert van de golven en omstandigheden.
Ik vertrouw erop dat er ook anderen om ons kind heen zijn die hem Gods liefde laten zien. Dan wordt het een feestje om vanuit de duinen toe te kijken en hem de veiligheid en liefde te bieden om op te groeien.
Als ik terugblader in mijn gebedsdagboek, zie ik dat God trouw is en Zijn liefde nog groter dan ik me kan voorstellen.
Gods zegeningen zijn er voor Zijn kinderen!

Ik wens je een week vol golven, nieuwe inzichten en Zijn nabijheid toe.

Liefs, Kim

Familiegebedsdagboek
Wil jij graag meer bidden voor je gezin? Dit dagboek helpt je om een maand lang actiever te bidden. Dit gebedsdagboek is zo opgezet dat je het als ouder alleen kan gebruiken of samen met je kind.

Geplaatst op 22 maart 202222 maart 2022 door Aisha — Geef een reactie

Verzoening

Hij heeft zich door Christus met ons verzoend en ons de verkondiging daarover toevertrouwd.
2 Korintiërs 5:18

Als je meer dan eén kind thuis hebt, herken je dit vast (en vaak). Er wordt iets afgepakt, iemand is jaloers of de eén heeft gewoon geen zin in wat de ander wil en… er ontstaat ruzie.

Het hoort erbij. Ze leren ervan. Maar af en toe breekt mijn hart, wanneer ik zie dat de eén de ander iets misgunt of pijn doet. Ik roep ze bij elkaar. Ze mogen beide hun zegje doen. En dan komt het: ik wil dat ze sorry zeggen tegen elkaar. Dat doen ze, maar nuet altijd van harte. Ken je dat gezicht dat kinderen (en vast ook volwassenen) kunnen trekken wanneer ze ‘sorry’ zeggen, maar geen ‘sorry’ bedoelen. Vaak vind ik dat dan nog erger dan het hele voorval. Ik wil dat ze liefdevol met elkaar omgaan, elkaar dingen gunnen en zichzelf niet belangrijker achten dan de ander.

Deze week leerde God mij dat er meer is dan dat we onze kinderen moeten leren vergeven. Meer dan leren ‘sorry’ te zeggen. We moeten ze leren verzoenen. Ken je dat woord nog? Verzoening?

Verzoening is dat de vriendschap in een relatie hersteld wordt, nadat er een breuk is opgetreden.

En verzoenen is blijkbaar nog moeilijker dan vergeven. Bij vergeving hou je de touwtjes in handen. Jij vergeeft. Je zegt ‘sorry’ en je bent er klaar mee. Maar als je je met iemand wilt verzoenen, stel je je open en kwetsbaar. Je weet niet hoe de ander gaat reageren. Je weet niet of de ander zich ook open stelt voor jou. Maar met alleen ‘sorry’ vindt er geen herstel plaats. Dat vindt pas plaats bij verzoening.

En waar zie je dat meer dan in het Paasverhaal. Er waren onze zonden. God, in al Zijn liefde, vergaf ons. Onze zonden waren weg. Maar God verzoende zich ook met ons. Hij gaf ons de weg naar Hem. Waardoor we weer in relatie met Hem mogen staan.

Wij mogen onze kinderen ook leren om na een ruzie te verzoenen. We mogen ze helpen begrip te tonen voor de ander en bovenal in liefde met elkaar om te gaan. Zoals Jezus ons voorging.

Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk. Moeder van 3 prachtige kids (Livia (7), Joëlle (5) en Timeon (4)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen (waar ze niks meer mee doet), maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.

Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk.
Moeder van 3 prachtige kids (Livia (8), Joëlle (7) en Timeon (5)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen (waar ze niks meer mee doet), maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.

Geplaatst op 14 maart 202214 maart 2022 door Aisha — Geef een reactie

I asked God to help me grow, it started raining!

Deel 1

Het regent, het is een lounge zondagmiddag. Terwijl ik op de bank zit en deze blog tik met een glas winterglow thee en te lekkere bonbons, besef ik hoeveel rijkdom er in dit momentje zit.
Puur simpel en “klein” GROOTS geluk. Een dak boven mijn hoofd, de geur van kaneel, de warmte in een toch relatief oud tochtig huis, mijn man snurkend op de bank (ja, die snurkt hihi) en ons zoontje dat een spelletje speelt. Zegeningen! Ik kan ze niet vaak genoeg tellen.

Mijn gedachten dwalen af. Ik staar naar de regendruppels en overdenk en overpeins wat het leven ons brengt en gebracht heeft.
Er waren stralende momenten, momenten die ik nooit zou willen vergeten, momenten waarop de tijd even stil leek te staan. Zo puur, zo mooi, ik zou ze zo weer overdoen.
Maar de tijd bracht ook ellende met zich mee. Rouw, verdriet, levend verlies, zorg en pijn. Door de jaren vol zorgen heen, heb ik geleerd en ervaren dat God niet die boze vader is, die wacht tot jij netjes elke dag op je blote knieën hebt gezeten. Ik heb geleerd dat Hij meer is dan een Vader. Ik heb mogen leren dat Hij dichtbij is, dat Hij dat ene sprankje licht is, ook als ik weer eens meende niet de tijd te hebben om stil te staan of te dealen met de golven. Niets MOET van Hem. Ik heb leren wandelen met Hem door kleine momenten van stilstaan te verdelen over de dag en me niet inning schuldig te voelen als ik oversla. Ik heb de afgelopen jaren leren genieten van het kleine en geleerd dat bidden en kerk zijn ook thuis en in stilte kan. Een vlinder, een zonnestraal, een klein gebed; “dank U, Heere!’’. Hij is zo veel dichterbij dan wij vaak beseffen.

Velen van ons groeien misschien wel op met de gedachte dat de zegeningen je zo komen aanwaaien, of hopen daarop. Maar vaak besef je pas later dat met de mooie dingen soms ook een pakket moeilijkheden komt. Zoals de regen of de golven van de zee.

Een van de mooiere veelzeggende filmpjes van Disney-Pixar vind ik de short film Piper.
Neem wanneer je het leuk vindt eens even de tijd om deze korte animatie te bewonderen:
https://www.youtube.com/watch?v=WIPV1iwzrzg En.. zie je wat ik zie?!
Ik vind dit dus echt een fantastisch beeld. Piper het vogeltje dat wikt en weegt tussen angst voor de golven en zijn hongergevoel. En dan het beeld van zijn mama die hem vol liefde probeert aan te moedigen en uit te dagen. En even later de heremietkreeftjes die hem een geheel nieuwe vaardigheid leren. Nadat hij de golven heeft overwonnen ziet hij het allemaal heel helder en duidelijk. Met deze vaardigheden op zak laat Piper zijn mama en soortgenoten de grootste en beste schelpen vol trots en passie zien en eten. Hij kan er geen genoeg van krijgen en kruipt daarna tevreden bij zijn mama in het nest.

Het geeft zo’n mooi beeld van bijvoorbeeld de geloofsopvoeding en van Gods grootheid in de schepping, vind je ook niet?!
Mijn man en ik kennen als ouders hoge golven en stormen rondom geloofsopvoeding, omdat geloven voor kinderen met autisme soms echt totaal ongrijpbaar is. Soms is het geloof dus gewoon simpelweg ongrijpbaar zoals de golven die af en aan spoelen. Het kan ongrijpbaar zijn voor niet alleen onze kinderen maar soms ook voor onszelf. Daarnaast krijg je niet altijd direct van God waar je om vraagt, net zoals Piper moet leren dat het eten van schelpjes niet alleen maar door mama opgelost wordt. Hij moet er iets voor doen, hij moet de golven trotseren. En pas daarna ziet hij het helder!
Ons zoontje met complex autisme en trauma heeft ons leren leven met regen en hoge golven op het gebied van geloof.
We hebben er op leren vertrouwen dat er soms heel andere invalshoeken, leermomenten en inzichten komen, net zoals Piper van de heremietkreeftjes leert hoe je je angst kan overwinnen en kan dealen met de golven. Daarvoor is het bidden, danken en geloven zo fijn en belangrijk. Dingen komen bijna nooit alleen maar aanwaaien, maar vaak met regen! De vreugde, het plezier, het helder zien, dat wat overblijft na het overwinnen is alleszeggend.

Geplaatst op 14 maart 202214 maart 2022 door Aisha — Geef een reactie

Het zout voor de wereld

U bent als zout voor de wereld. Maar als het zout zijn kracht verliest, hoe moet je het dan smaak geven? Waar is het dan nog goed voor, behalve om weggegooid en door de mensen vertrapt te worden? U bent het licht van de wereld, een stad op een berg kan iedereen zien.
Matteüs 5:13-14

In de Bijbel lezen we hoe Jezus op een bepaald moment spreekt vanaf een berg tegen duizenden mensen. Hoe denk jij dat die groep mensen er uit zag? Waren het allemaal gelovigen? Waren het mensen die Hem zagen als de Messias? Waarschijnlijk niet. Grote kans dat een groot deel van die mensen daar alleen was om een wonder of iets anders spectaculairs te zien. Zou je zelf ook nieuwsgierig zijn? Jezus zegt tegen de groep mensen dat ze het zout en het licht van de aarde zijn. Hij zegt niet: “Als je in Mij gelooft, word je het zout en het licht.” Natuurlijk is het zo dat we in Jezus moeten geloven, maar Hij benoemt het hier niet als voorwaarde. Hij zegt ook niet dat je hard moet werken, de Bijbel moet lezen of alles moet doen wat Hij zegt om zout en licht te worden. In plaats daarvan zegt Hij: “Je bent het zout. Je bent het licht.”

En dat zegt Hij ook tegen jou. Ik hoop natuurlijk dat jij gelooft dat Jezus de Messias is. Dat je weet dat Hij van jou houdt. Maar bovenal hoop ik dat jij voelt dat Hij tegen jou spreekt, wanneer Hij zegt: “Je bent het licht.” Want dat licht mag jij zijn. Daarvoor hoef je geen grootse dingen te doen. Wanneer je een klein kaarsje aansteekt in een ruimte, zul je zien dat het kaarsje heel veel licht geeft ook al is het kaarsje maar klein. Zo’n kaarsje mag je zijn. Gewoon zijn. Zijn zoals jij bent. Jij mag je licht laten schijnen in jouw gezin en zo jouw kinderen laten proeven wat de smaak van Jezus is.

Ook tijdens de veertigdagentijd kan je een lichtje laten schijnen in je gezin. Dat hoeft niet door fanatiek te vasten of een intensief Bijbelleesrooster te volgen. Hou het simpel, haalbaar en dicht bij jezelf. Bij ons thuis werkt de Paasdankkalender ontzettend goed. Iedere dag halen we een klein kaartje van de dankkalender uit een pot. Op het kaartje staat een alledaags item om dankbaar voor te zijn. Denk aan ‘de zon’, ‘speelgoed’ en ‘een boterham op je bord’. Samen met de kinderen danken we dat God voor ons zorgt. Simpel maar doeltreffend. Zo laten wij ons lichtje schijnen.

Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk.
Moeder van 3 prachtige kids (Livia (8), Joëlle (6) en Timeon (5)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen (waar ze niks meer mee doet), maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.

Paasdankkalender

De veertigdagentijd is natuurlijk heel geschikt voor dit ‘toeleven naar’. Het is een bijzondere periode waarin we worden uitgenodigd om opnieuw of meer met God bezig te zijn. Maar het is voor jonge kinderen – en misschien ook wel voor onszelf – een wat abstracte en lange periode. Door een dagelijkse, zichtbare handeling krijgen ook de allerkleinsten op deze manier iets mee van deze bijzondere tijd. De dankkalender is ook geschikt voor na de veertigdagentijd en Pasen. In veel gezinnen is het dankmomentje een vast onderdeel geworden van het gezinsleven.

Geplaatst op 18 februari 202218 februari 2022 door Aisha — Geef een reactie

Waarom Bijbellezen aan tafel bij ons geen succes was:

Mijn kinderen aten vaak langzaam… heel langzaam… soms zaten we wel anderhalf uur aan tafel. En eerlijk is eerlijk na anderhalf uur is het niet heel gezellig meer. “Neem nog een hapje,” -zucht- “Kauwen is ook handig” – zucht – “Je eten hoeft niet in je wang te wonen…”
Er werd vaak gemopperd over het eten. “Eten we dat!” – vies gezicht trekken – “Dat lust ik echt niet. Jakkie!” Als moeder wilde ik graag dat ze dankbaar waren voor het eten. Dit werden dus al snel ook sfeerbedervers.
“Mama, mag ik een toetje?” “We gaan nog eerst een verhaal lezen.” – rollende ogen – “We zitten hier al zo lang, mama” – Ik verontwaardigd: “Ik ben al een uur klaar met eten hoor.” Sja, dan was de toon wel weer gezet.
Manlief “Moet je nu echt Bijbellezen? Straks wordt de Bijbel vies. Kijk eens naar de tafel.” Oké, na anderhalf uur zitten, moesten we dus eerst ook nog alles netjes afruimen en schoonmaken. Denk jij dat mijn kinderen dan nog netjes aan tafel zaten? Alle drie?

Ik wilde zo graag het Woord van God aan ze meegeven. Maar aan tafel was het meer overleven dan gezellig. De kids waren moe, ik was moe. De concentratie was op. Het leek mij dus beter om eerst de sfeer aan tafel te verbeteren. Het relaxter te maken. Eten ze langzaam. Dan eten ze langzaam. Er hoeft geen Bijbellees-moment in je nek te hijgen. Maar hoe gaf ik hen dan mee dat Gods Woord belangrijk is. Soms deed ik dat door in stilte zelf uit mijn Bijbel te lezen, wanneer zij nog aten. Win-win-win, want zij zagen hoe belangrijk Gods Woord voor mij is én ik werd zelf gevoed uit Gods Woord én ik hoefde niet te kijken naar de langzaam kauwende mondjes. Daarnaast gebruikten wij “De Bijbel Rond” 40 losse kaartjes met 5-minuten Bijbelmomentjes. Afhankelijk van hoe de sfeer in huis is, lazen we ’s ochtends of ’s avonds bij het eten een kaartje. In een paar zinnen wordt op het kaartje een Bijbelverhaal verteld. Er staat een bijpassende liedsuggestie bij (muziek doet het bij ons altijd goed in huis) én een vraag om samen over te praten. Dit werkte perfect voor mijn kinderen. Vooral omdat er na ieder kaartje een soort beloning was. Namelijk een steentje in het buisje van de kaarthouder doen. (Wij deden er drie per kaartje, want ieder kind mocht één steentje in het buisje doen) Het verzamelen en de zichtbare opstapeling van de steentjes hielp enorm om iedere dag weer een kaartje er bij te pakken.

Inmiddels zijn mijn kinderen al wat groter en kunnen we steeds vaker wel de echte Bijbel er bij pakken. Maar ik denk dat we straks met de veertigdagentijd toch nog één keer terug grijpen naar “De Bijbel Rond.” Wel zo leuk.

De Bijbel Rond

Bijbellezen met je kind wordt met ‘De Bijbel rond in 40 kaartjes’ een nieuwe ervaring. De kaartjes loodsen je in 40 dagen door de Bijbel heen; van de schepping tot de nieuwe aarde. Op elk kaartje staat in enkele regels een Bijbelverhaal, een bijpassend lied en een vraag waar je samen met je kind(eren) over na kunt denken. De teksten en afbeeldingen zijn al geschikt voor jonge kinderen vanaf twee jaar; een mooi project dus dat je met het hele gezin kunt doen.

Geplaatst op 18 januari 202218 februari 2022 door Aisha — 2 Reacties

Autogebed

Bidden. We voelen allemaal dat het belangrijk is, maar het kan soms zo moeilijk zijn. Misschien omdat je omstandigheden zwaar zijn, misschien omdat praten met een vriend simpelweg realistischer is, maar ik vond het vooral moeilijk omdat ik niet goed wist hoe. En als je het zelf al niet weet, hoe leer je het je kinderen dan?

Toen mijn kinderen heel klein waren worstelde ik daar veel mee. Ik had het gevoel dat ik iets moest meegeven qua gebed, maar wat. Bidden voor het eten? Maar het was altijd zo hectisch aan tafel. Ik was al blij als ze zaten en er gegeten werd. En wat bid je dan? En bid ik dan of laat ik ze zelf bidden?

Ik worstelde ermee, verwachtte van mezelf dat ik het kon oplossen. Voelde me rot dat het niet echt lukte. Toen liet ik het gaan. Dan maar niet. Wel ging ik zelf steeds meer bidden, in mijn bed op mijn eigen kamer. Hoe meer ik bad, hoe meer ik een diepere relatie met God ontwikkelde. Toen de oudste naar school mocht, werden de ochtenden thuis ingewikkelder. Iedereen moest op tijd aangekleed zijn, gewassen en gegeten hebben. Het was een gestress. Zaten we eindelijk in de auto (oké we woonden op 5 min afstand van school) was mijn geduld tot een minpunt gedaald. Er werd gemopperd en geschreeuwd vanaf de achterbank en ik werd er gek van. Met de dag bouwde de spanning op. Tot ik het niet meer hield. Ik riep “wacht, stil. We gaan het anders doen.” De kinderen keken me vol spanning aan. “Mama gaat eerst bidden.” En ik bad. Hardop. In de auto. Ik bad voor rust en geduld en voor een fijne dag. Een last viel van mijn schouders. Een rust daalde neer. En dit bleven we doen. Dag in dag uit. Tot mijn oudste ook wilde bidden in de auto. Een paar weken later volgde de middelste. En nog een paar weken later brabbelde de jongste een gebed. Dit was zo mooi. Gewoon door te doen. Door voor te leven. Leerde ik mijn kinderen bidden.

Inmiddels zijn we verhuisd en wonen we nog dichter bij school. We gaan iedere ochtend lopend naar school. Ons gebedsmoment is verplaatst naar de avondmaaltijd. Alle kinderen bidden. Eén voor één (wie als eerst mag, zorgt nog wel eens voor strijd). Ze nemen ieder hun dag uitgebreid door met God. En wij mogen er van meegenieten.

Je kind leren bidden. Het hoeft niet moeilijk te zijn. Bouw aan je eigen relatie met God en begin gewoon te praten.

Mijn gebedenboekje om in te kleuren en schrijven

Met dit gebedenboekje help je jouw kind te leren bidden. Al vanaf heel jong kan je dit boekje gebruiken. Je hoeft er namelijk niet in te schrijven, maar kan er ook in kleuren of plakken.

Geplaatst op 29 mei 202129 mei 2021 door Aisha — Geef een reactie

Afzwemmen

Vandaag is het zover, dochterlief mag afzwemmen voor haar dipoma C. Wat een traject is het geweest. Telkens één zwemles, dan weer lock down… het schoot maar niet op, maar nu mag ze dan eindelijk. De badjuffrouw had vorige week wel gezegd dat het nog niet zeker was dat ze het zou halen. Joëlle had nogal de neiging om het op te geven wanneer het niet zo goed ging en dan naar de kant te zwemmen. In een noodsituatie heel handig om naar de kant te zwemmen, maar tijdens het afzwemmen een minder goed idee.

De spanning zit er vandaag voor het afzwemmen dus goed in. “Ik geef niet op” is onze mantra aan de rand van het zwembad. Andere kindjes zitten al te huilen van de spanning. Ik spreek Joëlle nog eens toe. “We weten dat je het kunt, je moet alleen niet opgeven. Gewoon doorgaan. Je kunt het. En mocht het toch niet lukken, hou ik nog steeds heel veel van je.” Ik zie haar gespannen gezichtje en samen ademen we in en uit. “Mama, je moet God vragen om bij mij te zijn,” fluistert ze in mijn oor. “God is bij jou, wil je dat ik voor je bid?” En daar aan de rand van het zwembad tussen alle andere ouders en kinderen (wel op 1,5 m afstand) bid ik met haar. We bidden dat God er bij is. Dat Hij kracht geeft om door te zetten. Dat Hij haar aan zal moedigen en net als bij David en Goliat overwinning zal geven. Ik vertel Joëlle dat David het vast ook heel spannend vond toen hij daar voor Goliat stond, maar hij gaf niet op. Hij zette door en God gaf hem de overwinning.

Dan roept de badjuffrouw dat ze gaan beginnen. Daar gaat ze. En even komen er tranen in mijn ogen. Tranen van trots, wat spanning, maar ook zo blij dat ze God er bij betrekt. Iedere actie leg ik vast met mijn telefoon. Ik app mijn man dat de koprol gelukt is. Ik app hem dat ze haar laarzen onderwater uit kreeg. Ik app hem. Ik app hem. En vol trots zie ik dat alles lukt. Ze krijgt haar diploma in handen. Ze rent naar mij toe. Wat is ze blij.

“Mama, God was er bij en Hij heeft mij geholpen. Het is gelukt!”
“Ja, lieverd. Je hebt niet opgegeven! Het is je gelukt.”

Ook zei God tegen Mozes: ‘Zeg tegen hen: “De Heer heeft mij gestuurd, de God van uw voorouders, de God van Abraham, de God van Isaak en de God van Jakob. En Hij heeft gezegd: ‘Zo wil Ik voor altijd heten, met die naam wil Ik worden aangeroepen door alle komende generaties.'”
Exodus 3:15

God geeft Mozes Zijn naam en door Gods naam te dragen, is de aanwezigheid van God bij Mozes. Daardoor kan Mozes de dingen doen die God wil dat hij doet. Als je iets in de naam van God doet, doe je dat met kracht en autoriteit. Je kind helpen om die kracht aan toe roepen, is ontzettend waardevol. Bid met je kind. Geloof. En ga met Hem.

Aisha Meel, oprichtster van de Wonderwolk.
Moeder van 3 prachtige kids (Livia (7), Joëlle (5) en Timeon (4)), creatieveling met een doctoraat in de Medische wetenschappen (waar ze niks meer mee doet), maar vooral vurig verlangend naar Gods liefde en nabijheid. Haar wens is om zoveel mogelijk kinderen en ouders dichterbij God te brengen.

Mijn gebedenboekje om in te kleuren en schrijven

Met dit gebedenboekje help je jouw kind te leren bidden. Al vanaf heel jong kan je dit boekje gebruiken. Je hoeft er namelijk niet in te schrijven, maar kan er ook in kleuren of plakken.

Geplaatst op 18 maart 202110 maart 2021 door Aisha — Geef een reactie

Vertrouwen

Daniël, Daniël, vertrouw op God. Hij hoort je wel

‘Mama, ik weet het niet, hoor.’ ‘Wat weet je niet, schat?’ ‘Of ik wel vertrouw op God.’ Ik kijk mijn wonderschone dochter vragend aan. Haar bruine ogen kijken mij onzeker aan. Ik zie dat ze zich afvraagt of ze wel verder moet praten. ‘Het is niet dat het niet zo is, maar ik weet het gewoon niet. Ik weet niet of ik wel vertrouw in God.’

Die avond zaten we aan tafel. De borden waren leeg (eindelijk na anderhalf uur vragen of ze nog een hapje konden nemen) en iedereen smikkelde van zijn toetje. De jongste zette een liedje in ‘Daniël, Daniël, vertrouw op God. Hij hoort je wel.’ We zongen gezellig mee en ik genoot van de vrolijke stemmetjes. Toen ik aan het afruimen was, stond Joëlle naast me, de lieve dromer en denker van ons gezinnetje. Ik was benieuwd met welk weetje ze zou komen. Eerder die middag vertelde ze mij dat we eigenlijk nooit echt recht lopen. De aarde was immers rond. Je zag het misschien niet maar we liepen dus rond. Ik lachte, het is toch prachtig hoe zij de wereld aan het verkennen zijn. Maar nu klonk haar stem ernstiger: ‘Ik weet niet of ik God wel vertrouw.’

Mijn ogen spraken boekdelen en de hare ook. Ze zag aan mij dat ik deze vraag moeilijk vond. Misschien zelfs wel pijnlijk. En ik zag aan haar ogen dat ze twijfelde of ze hier wel over kon spreken tegen mij. Want het liefste wat ik wil is dat ze God vertrouwt, dat ze aan Zijn zij leeft. Zijn liefde ervaart. En dat weet ze. We keken elkaar even stil aan. Tot ik zei: ‘Lieverd, het is niet erg. God zal laten zien dat Hij te vertrouwen is.’

Als moeder kan ik maar zoveel doen. Liefde tonen, Bijbelverhalen vertellen, getuigen van wat God in mijn leven doet en heeft gedaan. Maar het ware geloof kan alleen Hij geven. Zij zal zelf mogen gaan ervaren hoe groot Hij is. En dat Hij te vertrouwen is. En tot die tijd moet ik een openboek voor haar blijven. Alles bespreekbaar houden. Én voor haar bidden.

Familie gebedsdagboek

Je kinderen opdragen aan God in gebed is ontzettend belangrijk. Het familie gebedsdagboek helpt je om hier een dagelijkse gewoonte van te maken.

Geplaatst op 5 maart 202126 februari 2021 door Aisha — Geef een reactie

Speak and pray

Hij vertelde hun een gelijkenis over de noodzaak om altijd te bidden en niet op te geven.
Lucas 18:1

Met twee vriendinnen vorm ik een gebedstrio. In de groepsapp die we samen hebben heten we SpeakAndPray. Tegenwoordig zien we elkaar vooral digitaal via whatsapp, dan kletsen we eerst een half uur bij (speak), maken dan een lijstje met gebedspunten en gaan dan bidden (pray). Hartstikke mooi om op die manier bij elkaar betrokken te zijn en elkaar voor God te brengen. Maar één van de dames heeft mij laatst wel aan het denken gezet. Ze vroeg zich af waarom we eigenlijk eerst alles bespreken, dan daaruit een lijstje opmaken om het vervolgens nog een keer aan God te zeggen. God is er toch al de hele tijd bij geweest, Hij heeft alles al gehoord.

Ik geloof zeker dat God er altijd bij is en geloof ook dat Hij alles hoort. Is het dan gek dat we inderdaad twee keer achter elkaar hetzelfde met Hem bespreken?

In contact staan

Als moeder spreek ik graag met mijn kinderen. Ik wil weten wat er in hen omgaat of ze zich goed voelen en of ze mijn zorg nodig hebben. Soms is dat in directe gesprekken die ik met ze heb, bijvoorbeeld vlak voor het slapen gaan als we de dag doornemen. Maar vaak is het ook spreken zonder woorden. Dan kijk ik naar ze, ik luister naar wat ze onderling tegen elkaar zeggen of ik hoor uit de omgeving dingen over hun welzijn. Eigenlijk sta ik de hele dag door in contact met hen met én zonder woorden. Mijn zorg over hen stopt nooit. Niet als ze thuis op de bank zitten of een spelletje spelen én niet als ze op school zijn. Maar door af en toe wel met ze in gesprek te gaan, laat ik hen ook weten dat ik aan ze denk en dat ik om ze geef.

God is er altijd bij

Net zoals ik in contact sta met mijn kinderen, zo wil God in contact met jou staan, want Hij houdt van jou en je bent Zijn kind. Hij denkt aan jou. Hij is bij jou. En hij wil van jou horen. Als je aan gebed denkt, denk je misschien ook aan een lijstje dat je moet afwerken, dingen die je aan God moet vragen. Het lijkt bijna op een boodschappenlijstje of een verplichte training. En juist door dit gevoel is het vaak moeilijk om tijd vrij te maken voor gebed. Misschien is een van de grootste vergissingen in onze kijk op gebed dat we het zien als een manier om God allerlei dingen te vragen en niet als een voortdurende conversatie die we met Hem kunnen hebben. Gebed is het contactmoment tussen jou en God. En door jouw gedachtes en gevoelens met Hem te delen, laat je zien dat je ook om Hem geeft. Dat hoeft dus niet in een apart lijstje, maar het mag wel.

Mijn gebedenboekje om in te kleuren&schrijven

Mijn gebedenboekje om in te kleuren & schrijven is een prachtig gebedenboekje waarmee je jonge kinderen al heel vroeg kunt leren om hun leven met God te delen.