Categorie: Gebed

Vandaag is het zover, dochterlief mag afzwemmen voor haar dipoma C. Wat een traject is het geweest. Telkens één zwemles, dan weer lock down… het schoot maar niet op, maar nu mag ze dan eindelijk. De badjuffrouw had vorige week wel gezegd dat het nog niet zeker was dat ze het zou halen. Joëlle had nogal de neiging om het op te geven wanneer het niet zo goed ging en dan naar de kant te zwemmen. In een noodsituatie heel handig om naar de kant te zwemmen, maar tijdens het afzwemmen een minder goed idee.

De spanning zit er vandaag voor het afzwemmen dus goed in. “Ik geef niet op” is onze mantra aan de rand van het zwembad. Andere kindjes zitten al te huilen van de spanning. Ik spreek Joëlle nog eens toe. “We weten dat je het kunt, je moet alleen niet opgeven. Gewoon doorgaan. Je kunt het. En mocht het toch niet lukken, hou ik nog steeds heel veel van je.” Ik zie haar gespannen gezichtje en samen ademen we in en uit. “Mama, je moet God vragen om bij mij te zijn,” fluistert ze in mijn oor. “God is bij jou, wil je dat ik voor je bid?” En daar aan de rand van het zwembad tussen alle andere ouders en kinderen (wel op 1,5 m afstand) bid ik met haar. We bidden dat God er bij is. Dat Hij kracht geeft om door te zetten. Dat Hij haar aan zal moedigen en net als bij David en Goliat overwinning zal geven. Ik vertel Joëlle dat David het vast ook heel spannend vond toen hij daar voor Goliat stond, maar hij gaf niet op. Hij zette door en God gaf hem de overwinning.

Dan roept de badjuffrouw dat ze gaan beginnen. Daar gaat ze. En even komen er tranen in mijn ogen. Tranen van trots, wat spanning, maar ook zo blij dat ze God er bij betrekt. Iedere actie leg ik vast met mijn telefoon. Ik app mijn man dat de koprol gelukt is. Ik app hem dat ze haar laarzen onderwater uit kreeg. Ik app hem. Ik app hem. En vol trots zie ik dat alles lukt. Ze krijgt haar diploma in handen. Ze rent naar mij toe. Wat is ze blij.

“Mama, God was er bij en Hij heeft mij geholpen. Het is gelukt!”
“Ja, lieverd. Je hebt niet opgegeven! Het is je gelukt.”

Ook zei God tegen ​Mozes: ‘Zeg tegen hen: “De Heer heeft mij gestuurd, de God van uw voorouders, de God van Abraham, de God van Isaak​ en de God van Jakob. En Hij heeft gezegd: ‘Zo wil Ik voor altijd heten, met die naam wil Ik worden aangeroepen door alle komende generaties.'”
Exodus 3:15

God geeft Mozes Zijn naam en door Gods naam te dragen, is de aanwezigheid van God bij Mozes. Daardoor kan Mozes de dingen doen die God wil dat hij doet. Als je iets in de naam van God doet, doe je dat met kracht en autoriteit. Je kind helpen om die kracht aan toe roepen, is ontzettend waardevol. Bid met je kind. Geloof. En ga met Hem.

Mijn gebedenboekje om in te kleuren en schrijven

Met dit gebedenboekje help je jouw kind te leren bidden. Al vanaf heel jong kan je dit boekje gebruiken. Je hoeft er namelijk niet in te schrijven, maar kan er ook in kleuren of plakken.

Daniël, Daniël, vertrouw op God. Hij hoort je wel

‘Mama, ik weet het niet, hoor.’ ‘Wat weet je niet, schat?’ ‘Of ik wel vertrouw op God.’ Ik kijk mijn wonderschone dochter vragend aan. Haar bruine ogen kijken mij onzeker aan. Ik zie dat ze zich afvraagt of ze wel verder moet praten. ‘Het is niet dat het niet zo is, maar ik weet het gewoon niet. Ik weet niet of ik wel vertrouw in God.’

Die avond zaten we aan tafel. De borden waren leeg (eindelijk na anderhalf uur vragen of ze nog een hapje konden nemen) en iedereen smikkelde van zijn toetje. De jongste zette een liedje in ‘Daniël, Daniël, vertrouw op God. Hij hoort je wel.’ We zongen gezellig mee en ik genoot van de vrolijke stemmetjes. Toen ik aan het afruimen was, stond Joëlle naast me, de lieve dromer en denker van ons gezinnetje. Ik was benieuwd met welk weetje ze zou komen. Eerder die middag vertelde ze mij dat we eigenlijk nooit echt recht lopen. De aarde was immers rond. Je zag het misschien niet maar we liepen dus rond. Ik lachte, het is toch prachtig hoe zij de wereld aan het verkennen zijn. Maar nu klonk haar stem ernstiger: ‘Ik weet niet of ik God wel vertrouw.’

Mijn ogen spraken boekdelen en de hare ook. Ze zag aan mij dat ik deze vraag moeilijk vond. Misschien zelfs wel pijnlijk. En ik zag aan haar ogen dat ze twijfelde of ze hier wel over kon spreken tegen mij. Want het liefste wat ik wil is dat ze God vertrouwt, dat ze aan Zijn zij leeft. Zijn liefde ervaart. En dat weet ze. We keken elkaar even stil aan. Tot ik zei: ‘Lieverd, het is niet erg. God zal laten zien dat Hij te vertrouwen is.’

Als moeder kan ik maar zoveel doen. Liefde tonen, Bijbelverhalen vertellen, getuigen van wat God in mijn leven doet en heeft gedaan. Maar het ware geloof kan alleen Hij geven. Zij zal zelf mogen gaan ervaren hoe groot Hij is. En dat Hij te vertrouwen is. En tot die tijd moet ik een openboek voor haar blijven. Alles bespreekbaar houden. Én voor haar bidden.

Familie gebedsdagboek

Je kinderen opdragen aan God in gebed is ontzettend belangrijk. Het familie gebedsdagboek helpt je om hier een dagelijkse gewoonte van te maken.

Hij vertelde hun een ​gelijkenis​ over de noodzaak om altijd te ​bidden​ en niet op te geven.
Lucas 18:1

Met twee vriendinnen vorm ik een gebedstrio. In de groepsapp die we samen hebben heten we SpeakAndPray. Tegenwoordig zien we elkaar vooral digitaal via whatsapp, dan kletsen we eerst een half uur bij (speak), maken dan een lijstje met gebedspunten en gaan dan bidden (pray). Hartstikke mooi om op die manier bij elkaar betrokken te zijn en elkaar voor God te brengen. Maar één van de dames heeft mij laatst wel aan het denken gezet. Ze vroeg zich af waarom we eigenlijk eerst alles bespreken, dan daaruit een lijstje opmaken om het vervolgens nog een keer aan God te zeggen. God is er toch al de hele tijd bij geweest, Hij heeft alles al gehoord.

Ik geloof zeker dat God er altijd bij is en geloof ook dat Hij alles hoort. Is het dan gek dat we inderdaad twee keer achter elkaar hetzelfde met Hem bespreken?

In contact staan

Als moeder spreek ik graag met mijn kinderen. Ik wil weten wat er in hen omgaat of ze zich goed voelen en of ze mijn zorg nodig hebben. Soms is dat in directe gesprekken die ik met ze heb, bijvoorbeeld vlak voor het slapen gaan als we de dag doornemen. Maar vaak is het ook spreken zonder woorden. Dan kijk ik naar ze, ik luister naar wat ze onderling tegen elkaar zeggen of ik hoor uit de omgeving dingen over hun welzijn. Eigenlijk sta ik de hele dag door in contact met hen met én zonder woorden. Mijn zorg over hen stopt nooit. Niet als ze thuis op de bank zitten of een spelletje spelen én niet als ze op school zijn. Maar door af en toe wel met ze in gesprek te gaan, laat ik hen ook weten dat ik aan ze denk en dat ik om ze geef.

God is er altijd bij

Net zoals ik in contact sta met mijn kinderen, zo wil God in contact met jou staan, want Hij houdt van jou en je bent Zijn kind. Hij denkt aan jou. Hij is bij jou. En hij wil van jou horen. Als je aan gebed denkt, denk je misschien ook aan een lijstje dat je moet afwerken, dingen die je aan God moet vragen. Het lijkt bijna op een boodschappenlijstje of een verplichte training. En juist door dit gevoel is het vaak moeilijk om tijd vrij te maken voor gebed. Misschien is een van de grootste vergissingen in onze kijk op gebed dat we het zien als een manier om God allerlei dingen te vragen en niet als een voortdurende conversatie die we met Hem kunnen hebben. Gebed is het contactmoment tussen jou en God. En door jouw gedachtes en gevoelens met Hem te delen, laat je zien dat je ook om Hem geeft. Dat hoeft dus niet in een apart lijstje, maar het mag wel.

Mijn gebedenboekje om in te kleuren&schrijven

Mijn gebedenboekje om in te kleuren & schrijven is een prachtig gebedenboekje waarmee je jonge kinderen al heel vroeg kunt leren om hun leven met God te delen.