Water

Ons vakantiehuisje staat aan een ven. Er staan veel bomen omheen, de jongens kunnen vissen en we vermaken ons ook een ochtend op het water.

Vandaag zit ik buiten te genieten van de rust en de natuur, met Hadassa in mijn armen. Ze is nu drie maanden oud. Ik kijk naar het water en naar mijn kleine meisje en denk aan Jochebed. Jochebed maakte een waterdicht mandje voor haar zoontje van drie maanden. Ze zette het mandje met haar kindje erin tussen het riet langs de oever van de rivier de Nijl, om hem te redden van de farao die al de pasgeboren jongetjes in zijn rijk wilde doden. Wat zal er door haar heen zijn gegaan? Had ze verwacht dat haar kleine jongetje gevonden zou worden? Was ze bang dat het mandje mee zou worden gevoerd door de stroming van de rivier? Had ze gedacht dat ze haar kindje ooit nog terug zou zien?

Mijn baby in een mandje in het water leggen… ik moet er niet aan denken! Wat een moed had Jochebed.

Jochebed, haar naam betekent Gods glorie. Wat een voorbeeld is zij in de manier waarop ze haar vertrouwen op God stelt. Als ze niet had geloofd dat haar plan zin zou hebben, zou ze het niet hebben uitgevoerd. Op het moment dat er eigenlijk geen uitweg meer mogelijk lijkt en ze weet dat ze haar zoontje zal verliezen, bedenkt zij een plan en vertrouwt op God.

De dochter van de farao vindt het mandje met daarin het zoontje van Jochebed. Jochebed heeft haar plan goed doordacht. Haar dochter Mirjam staat in de buurt en houdt haar broertje in de gaten. Snel gaat Mirjam naar de prinses en biedt aan om een voedster te zoeken voor het kindje. Zo brengt God het jongetje terug bij zijn moeder, bij Jochebed. De prinses noemt hem Mozes.

Een paar jaar later moet Jochebed haar kind opnieuw loslaten. Als hij groot genoeg is, brengt ze Mozes naar de dochter van de farao en zij neemt hem aan als haar eigen zoon. God heeft een speciaal plan met Mozes; hij wordt de leider van het volk Israël als God hen naar het beloofde land brengt.

Jochebed moet haar kind loslaten, God houdt hem vast. Ik kijk naar Hadassa en naar haar vissende grote broers. Ik hoef mijn baby niet in een mandje in het ven te leggen. Ik hoef mijn kinderen niet naar een paleis te brengen om hen af te staan aan een prinses. Maar toch moet ik hen loslaten, naarmate ze ouder worden steeds meer. Ze zullen hun eigen weg gaan, maken hun eigen keuzes, krijgen hun eigen leven. Dat is goed. Maar wat vind ik loslaten soms moeilijk. Gelukkig weet ik dat God mijn kinderen nooit loslaat. Heer, wilt U mij helpen om altijd op U te vertrouwen. Ik leg mijn kinderen in Uw handen, daar zijn ze veilig.

Samen op ontdekkingsreis

Wil jij graag meer leren over de geloofsopvoeding van jonge kinderen en nog meer tips hierover lezen? Lees dan het boek Samen op ontdekkingsreis – Met je kind God steeds beter leren kennen. Een fantastisch boek voor ouders vol praktische tips en bemoedigende woorden.