Weleens van trekpotjes gehoord? Met de kinderen doe ik soms een spelletje over dit soort woorden: ze hebben twee heel verschillende betekenissen. Homoniemen dus. ‘Bank’ is bijvoorbeeld een trekpotje. En ‘pad’.
Inmiddels heb ik een nieuw trekpotje ontdekt. Een woord dat zowel in de baby- als in de puberfase erg belangrijk is. En dat in huize Schouten in beide betekenissen aanwezig is, momenteel: box.
We zijn op vakantie in Frankrijk en ik sta in het sanitairgebouw onder de douche. Mijn puberzoons nemen eveneens een douche in hetzelfde gebouw, dat geen gescheiden dames- en herenafdeling heeft. Ik geniet van een momentje voor mezelf en dan gebeurt het… ‘Hé, heb jij je box mee?’ De muziek gaat aan. De muziek gaat harder. En in no time hoor ik mijn zoons mee galmen. Van hun kinderstemmetjes is niet veel meer over. Hard, laag en eentonig schreeuwen ze hun favoriete nummers mee. Ik sta in tweestrijd. Laat ik hen lekker hun gang gaan? Ga ik hen vanuit mijn douchehokje tot stilte manen? Ik besluit het even op zijn beloop te laten. In ‘stilte’ lig ik dubbel. En voor ik het weet dein ik mee op de maat van de muziek.
Ik realiseer me dat het opvoeden van pubers vaak om ‘deinen’ vraagt; de ontspanning bewaren, dan eens meebewegen, dan weer wat tegengas geven.
Dan vind ik het genoeg. ‘Jongens, klaar nu.’ De zoon met de box komt tot dezelfde conclusie. Het is stil. Ik dank God voor de levenslust van deze jongens. En ik bid om wijsheid voor de momenten waarop de deining te sterk wordt voor mij.
Adriëlle Schouten, oprichtster van Zing in de Kring.
Moeder van vier levenslustige zoons en een prachtige dochter. Achtergrond als juf en orthopedagoog. Schrijft Bijbelse liedjes voor jonge kinderen en verlangt ernaar om kinderen door muziek en spel Gods liefde te laten ervaren.
